De Vlaamse Gids. Jaargang 33

[p. 152]

[Gedichten]

De kam

Welk schoner, simpeler kleinood dan dit
dat aan mijn bedrand werd gevonden:
een kleine harenharp van git
ten teken onzer zonde.
O, die met een raam van snaren
gedamd hebt en gebonden
de blondvloed van heur haren,
ik hef u mij ten monde
mijn kleine kam, mijn harp herinnering
en denk niet meer maar speel en lach
en tokkel op uw donker, o, verinniging,
de nacht terug in de dag.

Gonka

Het stille sterrenlicht dat aan de ruiten stond,
naast ons weerspiegeld in het kleine waterglas,
haar handen en de glimlach om de moegekuste mond: -
o, rust, waaraan de diepe wellust zich genas
die lijven leeg maakt, harten vreemd en broos.
(En langzaam ging een koele wind de kamer rond).
Dan doofden harer ogen grote, zachte tekens
en ging zij liggen slapen als een roos
aan het verwilderd duin der dekens.

Eine kleine nachtmusik

God is de vanger, wij de buit
die weerloos in zijn netten beeft.
Daar gaat geen wezen in of uit,
gekluisterd is steeds al wat leeft
want God is vanger en wij buit.

Doch soms, met regen aan de ruit
of stille sneeuw is er een nacht
dat warm en als een schaduw zacht
de liefste aanschuift aan mijn zij
en 't lijkt of God dan onverwacht
een stille speler is en wij
zijn sprakeloos geluid.

Uit: Einde November.

Willem ENZINCK