De Vlaamse Gids. Jaargang 32

[p. 342]

Het kind

Zij is zijn vreugd - wanneer de dag begint,
Ligt hij te luistren naar het klein geluid
Van haar ontwaken, klokjesblij gefluit
Van jonge vogel, die den hemel vindt.

Dit is het uur van zon en louter goud,
Als zich een hoofdje op zijn kussen vlijt,
En hij zich even later voelt bevrijd
Van alles, wat zijn hart ompantserd houdt.

Een mondje tast zijn zorglijk voorhoofd af,
En lipjes staamlen woorden zonder klank;
Doch hij zou enkel kunnen zeggen: ‘dank,
Voor wat je mij aan argeloosheid gaf.’

Hij voelt haar teeder leven rond en zacht
Genesteld in de holte van zijn arm;
Haar koude handjes kust hij koestrend warm,
En zonder woorden bidt zijn ziel om kracht.

Zij stoeit en streelt en plaagt hem onverpoosd,
Zij breekt den morgen open met haar lach...
En in dit Godsgeschenk van iedren dag,
Vindt hij genezing en een diepe troost.

K.H.R. DE JOSSELIN DE JONG