De Vlaamse Gids. Jaargang 32

[p. 280]

[Gedichten]

Akker in de winter

Ik voel me veld, een kleien kleed,
in de meest mistige der maanden;
geen bloem, geen vrucht, geen vogelkreet
zijn uit mijn hart opgaande.

En toch, en voor het eerst misschien,
kwelt mij geen jeugdangst meer om morgen;
een wetenschap van 't wederzien
kwam in de plaats van 't borgen.

Naar stal en schuur verlegd, tot Mei,
blijven de nutte bezigheden:
't verduurzamen van wat die klei
ontbloeid is in 't verleden.

Terwijl er onder, onbewust,
in 't warme wonder van de aarde,
toch weer traag kiemt, in halve rust,
't gewas van nieuwe gaarden.

Boek in de winter

De winterzon voor 't venster schijnt
met al de glans van een voormiddag;
ik voel me even warm doorwijnd,
tot in mijn boek, achter de biddag,
de feestdag eensklaps weer verdwijnt.

Een boek met enkel namen, datums,
van eeuwigen, al zo lang dood,
van levenden, ternauwernood,
van duizend titels, duizend fatums -
God schiet met wonderbaarlijk schroot!

Laat ik, gewond, mij traag dan haasten,
voor mij en voor mijn evennaaste,
opdat wij naar elkaar op zoek,
elkaar eens vinden in dit boek,
met wat kan blijven, tot het laatste.

Johan DAISNE