De Vlaamse Gids. Jaargang 32

[p. 44]

Sur le pont d'Orthez

Hij lei met traag gebaar zijn armen op de brug,
En zag hoe 't water groen vergleed als in een droom,
Zijn wegen rustloos sneed in rotsen die zo loom
Weerstonden hier en daar, met opgestoken rug.

En ver, zo wonderbaar, een kano en een vrouw
Voortgleden op de stroom, met lokkend water mee...
Hij dacht, in zich gekeerd, - die varen naar de zee,
Daar oop'nen ruimten wijd, hier wordt mij alles nauw! -

Maar toen hij richten wou zijn schreden naar de boot,
Ging daar een kind voorbij met bloemen en een brood;

En hij vergat de zee, de kano en de vrouw,
Zag blij de hemel aan en mat dit eind'loos blauw

Tot aan haar borst, waar blonk een straal van zilvren kruis:
Hij volgde 't kind ontroerd en keerde weer naar huis.

Willy LEROUX