De Vlaamse Gids. Jaargang 32



[pagina 43]
Kleine ballade God, van almacht eenzaam, sprak huivrend en bezwerend, de naam van wat worden ging: wereld. En aanstonds scheidde zich tot dag en nacht, terzijde de wig van Zijn woord, licht en lijden. Als een vaas, die de stoot van het Woord niet meer stuit, goot Zijn hart de sterren uit. Elipsen, die bereids het sterrenvuur sperden en tijds drijfriemen werden. Aldus zie ik U glijden over God's wijzerplaat, O tijden, deze winternacht laat. Henk BREUKER