De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 523]

[Gedichten]

Doornroosje

Ala 'n duveltje ult de doos
springt wel haar furie boven
en beurtelings doorn en roos
is zij vol wreed beloven.

't Zijn duizenden varianten:
mijn lief, mijn vrouw, mijn kind.
Geen blijft er onbemind, ik min naar alle kanten.

Hoe wijs zij is, hoe dwaas,
hoe wankel of beraden,
met 't vochtig morgenwaas
is iedere roos beladen.

En iedere roos die ik pluk
is doorn en balsem beide
aan 't eeuwenoud geluk
te slapen zij aan zijde.

Opnieuw

Ik heb nu weer opnieuw gevoeld
hoezeer zij mij is toegedaan.
Lang heb ik binnen haar gewoeld
aleer ik uit haar op mocht staan.
Diep is het rijk daar ik in woon
met dochter en met zoon.

Men is alleen - of met elkaar,
een viertal, of een mensch apart,
een klaverblad, een vogelschaar,
vier streken van één zelfde hart,
waarop de liefde veilig vaart
en nieuw zich openbaart.

Zij trilde er van het oogenblik,
dat oog met oog in eenen smolt.
Niet lang meer hebben zij en ik
in 't wilde liefdesveld gehold

[p. 524]

 

maar wetend en elkaar vertrouwd

 

dit kleine rijk gebouwd.

 

 

 

En die erbij komt, deelt de buit

 

van liefdes blijden overvloed:

 

hier is het voedsel, hier het bloed

 

en hier de lach van maagd en bruid,

 

de volheid in de ochtendpraal

 

en 't mannelijk onthaal.

 

 

 

Hier schijnt de zon en straalt de maan,

 

hier bloeit de overgroote tuin,

 

hier rijzen boven asch en puin

 

vier wanden, die voor eeuwig staan

 

hier troont beschermend aan het rak

 

ons overwelvend dak.

(Bij de geboorte van Constantijn)

C.J. KELK