De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 512]

Van den hak op den tak

Litteraire kwakzalverij

Dr. Wilfried Broeckaert, die wel wat in zijn mars heeft, doch ongelukkig genoeg precies niet schijnt te weten wat stijl en echte humor is, kunnen we met zijn boekje ‘Pumpernickel en Humorvitaminen’ (Uitg. Boekuil en Karveel, Antw.), onmogelijk loven. Integendeel, dergelijke staaltjes van laag-bij-degrondsche boert, in een stijl als die uit de boerenalmanakjes en de parochieblaadjes, dienen aan de kaak gesteld. Een vorig werk van hem, ‘Pillekes’, werd ‘op niet minder dan 42.500 ex. verspreid’. Arm Vlaanderen, dat uw zonen eerst naar een wereldberoemde universiteit stuurt, om ze daarna voor de rest van hun leven in een of ander provincienest, waar alle leven weelderig bloeit, behalve dit van den geest, te verstompen en te verboerschen. - Js.

Woorden en waarden

Aldus de titel van een door ‘De Sikkel’ (Antw.) uitgegeven bloemlezing van teksten over ‘leven, mens, gemeenschap’. Ware het niet uitdrukkelijk vermeld, dat de samenstellers, de hh. J. Bergmans en A. Van Cauwelaert, atheneumleeraars zijn, we zouden hen zeker voor behendige advokaten hebben gehouden, o.a. om de wijze waarop zij Frederik den Groote en Macchiavelli tegen elkander uitspelen. Dit boek bewijst eens te meer, welk een baanbreker Multatull is geweest. De verstandige lozer, hij weze leeraar of leerling, zal ondervinden, dat de hier aangehaalde woorden niet hol zijn, maar werkelijk waarden dekken en helpen ontdekken. - Js.

Vertaalt gij niet, ik doe het zelf

Er bestaan twee wijzen, om vertaald te worden: wachten tot een vreemdeling zich over uw werk en uw taal ontfermt, ofwel die Zuster-Anna-politiek beu zijn en het zèlf aanpakken. Of dit forceeren van het uitstralingsvermogen van een talent kunstmatigen of natuurlijken roem voor gevolg heeft, laten we buiten bespreking. We moeten die zaak ook niet altijd romantisch-idealistisch bekijken; een beetje practische zin schaadt geen enkelen Belg, polyglot van nature en uit noodzakelijkheid.

Naar het voorbeeld van andere Vlaamsche schrijvers, vertaalde Daisne daarom zelf in 1939 zijn verhaal Goyim in het Engelsch, het Fransch en het Russisch, en vond er thans in eigen land uitgevers voor. De Engelsche tekst verscheen bij Meddens (Brussel), alleen: splendid isolement! Fransche en Russische versies werden broederlijk samen gepubliceerd bij E. Gelezniakoff (Brussel): entente cordiale.

Benijden we Daisne's uithoudingsvermogen, om driemaal een reeds gedrukt werkje te hebben kunnen ‘herkauwen’. - Js.