De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 403]

[Gedichten]

Maandagavond

Aan Mr. N. Biltris.

Gemeten licht van perkamenten vouwen.
Geschaard omheen de discotheek,
In diepe zetels, de muziekgetrouwen,
Wijl hij, de lange handen bleek,
Het ingebeeld orkest moet leiden.

De stalen naald gaat op de schijven glijden...
Hij teekent wijd en breed gemeten
Het heele stelsel der planeten:
Bach.

Verheven lach,
Verzenuwde gebaren
Om van een Mozartzin
De curve te bewaren.

Een slot vervloeid als een begin.
Een Debussy? Ravel?

Ofwel
Een streelen langs een mi do re,
Een lied van Gabriel Fauré.

Gebaren van een kaartenlegger.

En dan de dans, de doodendans.
Aan ieder komt een eendre kans:
Prelaat of prins of Honegger!

De bleeke handen stijgen.
Een korte greep - een vlugge moord -
Het breken van een slotakkoord.
De stilte hooren hijgen.

[p. 404]

Vesperkoor

We zijn de bruiden van den Zoon,
En wij verlieten goed en have
Om ons te scharen om Zijn troon
In overgave.

De vrees voor 't jagen van ons bloed,
- Als avondzon door tempelramen -
En angst voor strijd van kwaad en goed
Drijft ons te zamen.

Ons blijft niets anders over dan
Te minnen met het schrale denken.
We missen 't rijp geluk den man
Een kind te schenken.

We zijn de bruiden van den Zoon
En knielen op de koude steenen.
Genade, Heer, als we in Uw woon
In stilte weenen.

Herman VAN SNICK