De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 392]

[Gedichten]

Eenzaam drinklied

Schenk me nog een roemer wijn,

Ik zal minder eenzaam zijn,

Eenzaam onder al die velen

Wier gesprekken mij vervelen,

'k Wou nog liever eenzaam zijn

In een wijde zandwoestijn.

Op den bodem van het glas,

Wordt weer alles als 't eens was,

Wordt het vlijmendst leed vergeten,

Wordt slechts droom aan droom gemeten,

Wijn is mensch, vriend, liefste, vrouw,

Zacht en edel, vurig, trouw.

Als de dood ons weg hier leidt,

Zijn wij eenzaam voor altijd;

Eens komt hij voor allemaal,

Maar voor dat die vent mij haal',

Schenk me'n vollen beker wijn:

Hier, wil 'k nooit meer eenzaam zijn.

Levensvrees

Veel eedle jaren zijn in leed vergleden,
In rouw en pijn, zielsangst en bitterheid,
Genadeloos hebt gij in mij vertreden
Leven, al luister, hoop en lieflijkheid.

Er was geen god tot wien ik heb gebeden
Om kracht en troost, in smart en eenzaamheid.
In siddrend zwijgen heb ik 't al doorstreden,
Soms bracht een vrouw wat vluchtge teederheid;

Een oude vriend heeft stil naast mij gezeten,
Ik vreesde 't leven dieper dan den dood,
Maar de eigen afgrond kon ik zelf niet weten.

Wordt ooit die donkre zwakheid overwonnen?
Dan kom ik, Leven, uit dien dorren nood,
Nog eenmaal drinken aan uw puurste bronnen.

Frans DE WILDE