De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 234]

Zomer te Loppem

Hoor, hoe de dennen neuren en patrijzen
zijn verre roepend in dit dichte lied,
waarvan wij nooit de woorden of de wijze
vergeten zullen, ook hiernamaals niet.

Ik heb verlangd in deze rust te leven
en hier den dood te naderen, wanneer
mijn oogen brekend, wil het mij vergeven,
aan u verzaken voor den eersten keer.

Gij zult nog eens uw warme voorhoofd leggen
voorzichtig in mijn handen, onderwijl
gij zeer aandachtig dit gebed zult zeggen,
gelijk men bidt voor iemands zieleheil:

Hij kon alleen in mijne woning wennen,
waar hij den zin vergat van zijn berouw;
hij hoore voort het ruischen van de dennen,
opdat wij wijlen in dezelfde trouw.

JAN VERCAMMEN.