De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 233]

Exotische nacht

Onder de zware lindekruinen langs de reien
kwam vroeg de schemering, vertrouwd en traag,
als op het zomerstrand de zilverwitte tijen.
De teere dingen van de lente worden vaag:

het lichte groen van licht-omwaasde twijgen,
een witte hagedoren, wat jasmijnen, het azuur,
waarin de sterren openbloeien. In ons zwijgen
begint een nachtegaal zijn lied, ontzind en puur,

wijl achter ons op een verzonken toren
het nachtlijk uur, dat wij verwachtten, slaat:
nog wordt het kind niet uit uw schoot geboren,
dat sinds den laatsten zomer leeft in uw gelaat.

Die nacht is ons door God uitsluitend toegewezen,
opdat wij zalig zijn: uw oogen glanzen van
zijn oogen en uw haren geuren uitgelezen
naar zijn geheimste bloem, die bloeit in Hindoestan.

Uw stem zingt met de zuivere vokalen,
die men te Soerabaja van de moeders hoort
en in den zefier zit de wind te galen,
die goddelijke gamelang, dat nooit-voltooide woord.

En hoor, hoe paradijselijk de sagopalmen
gaan ruischen, nu mijn koele handen gaan
over uw heupen, langs uw dijen talmen
en helder worden van uw licht en diafaan.

Gij zult den zoo vertrouwden slaap niet vinden
in dezen nacht, wij zijn alleen vertrouwd
met deze vreemde boomen, bloemen, wind en
geluiden - en God, die door uw oogen schouwt.

Jan VERCAMMEN