De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 2]

[Gedichten]

Musset

Gij hadt nog uwe hoop in God,

En liet u door de Muze kussen.

Wij kunnen niet meer kiezen tusschen

De zachte bede en 't hard gebod.

Al ons geloof: aan stuk gespot.

En wij verdrinken bij het blusschen

Der vlammen die deze eeuw doorgutsen:

Zoo maakten wij ons 't bed van 't lot.

Soms vondt gij nog den troost der tranen,

De gaaf u een genie te wanen:

Voor onze kwaal groeit er geen heeling;

Boven ons hoofd een lot van lood;

En onze tijd, schijnbaar zoo groot,

Zaait dood of, erger nog, verveling.

Abraham

Tegen uw weerloos kind hebt gij het zwaard geheven,
Van een gedroomden God hebt gij u slaaf getoond:
Gij zijt de voorzaat die de zwakken leerdet beven,
Aan moord geloovend hebt ge uw waren God gehoond.

De mensch alleen verwoest in massamoord het leven:
Zijn rechters en zijn priesters hebben den weg getoond
Naar eenen hemel waaruit englen zijn verdreven;
Verdelgen doet een God niet die in almacht troont.

Uw daad, aartsvader, was een lafheid en een logen:
Uit schrik voor ùw verderf hebt gij uw zoon gebogen:
Een vrees die 't kleine hart in doornenkrans omknelt;

Sinds worden God en gij door latere geslachten
Mistrouwd, en zal de jeugd het grijze hoofd minachten:
Gij hebt uw blind geloof in God te laag gesteld.

[p. 3]

Bach

Toccata en fuga in d.

Boven het noodlot dreunt uw tegenzang,
- Orphisch geweld uit bodemlooze bronnen
Waar tranen en gebeden zijn begonnen -
Dreunt onverbiddelijk, noch boos, noch bang

In een heelal vol vlekkelooze zonnen;
Al wat een einde heeft, en doem en dwang
Zweven voorbij, in bovenaardschen drang:
Reeds vóór uw strijd begon, was hij gewonnen.

Tijlooze muziek der aarde en zeeën,
Vlucht voor den zonleeuw van de hemelreeën,
Verheerlijking van liefde en droomrefrein

Van zege boven leed en alle lusten,
Groet en vaarwel aan ongenaakbre kusten
Waar stilte en zang verzamen, souverein.

Firmin VAN HECKE