De Vlaamsche Gids. Jaargang 28

[p. 166]

[Twee gedichten]

Toekomst

Eenmaal zal ik mijn heimwee overwinnen
en 's avonds rustig blijven bij mijn vrouw;
ons leven moeten we allen herbeginnen:
een laatste daad van boete en berouw.

Dan zal 'k aandachtig dichten in mijn zetel
en ondanks het beminnelijk geplaag
der kleinen, grijnzen hoe ik eens vermetel
en losjes schermde met de levensvraag.

Dan zal ik kibbelen met de vrouw en keuvelen
over de kinderen en hun bestaan:
(Mozes die sterven gaat op 's Heeren heuvelen
en weenend nog de zon ziet ondergaan...)

Eerst dan zal ik mijn heimwee overwinnen
en mannelijk verdragen mijn verdriet
en dit doordringend knagen steeds hierbinnen
om alles wat te vluchtig ons ontvliedt.

[p. 167]

Het lustelooze leven

Dit leven heeft niet veel meer om het lijf,
zoo weinig als een lang vertrouwde mond:
de aarde werd een duister, dood verblijf
dat alle waarde mist en elken grond.

Wie heeft niet al zoo lang zijn doel verloren
en ook den lach die om het aanschijn waart?
Enkel de vrouw draagt nog een stil bekoren,
diep op den bodem van de ziel bewaard.

't Geloof en het vertrouwen zijn geschonden
en alle leven vliedt aan ons voorbij;
wij bedrijven onverschillig onze zonden
en voelen om niet één meer medelij...

LODE QUASTERS.