De Vlaamsche Gids. Jaargang 27

[p. 82]

[Twee gedichten]

De schoone slaapster

Wilt gij uw oogen niet opendoen?
Ik ben het, ik. Ik heb u lang gezocht.
Voorzichtig op uw oogen nog een zoen.
Gij slaapt zoo rustig dat 'k uw adem niet zie gaan
En ik weet niet meer wat doen.
Dan slaat ge ineens uw gouden wimpers op
En kijkt mij aan en lacht.
Uw wondere oogen lachen en uw mond,
Uw lippen en uw tanden en uw wangen,
Uw heele wezen lacht.
Hoe komt het toch dat ik ween?

[p. 83]

De spiegel

Een lentemorgen bij het opstaan,
Keek hij zichzelf in den spiegel aan,
En zag, verwonderd, een strak gezicht
Vol harde groeven, meer schaduw dan licht;
In de oogen, de vragende, ontsteld hij las
Eenzaamheid, vreezen, iets dat nooit genas,
Wijl in 't harte-diep
Steeds 't verlangen riep
Naar een ongestorven, jonge droom,
Een zon-bestraalde, snelle stroom,
En hij wist niet hoe twee, zoo ver vaneen,
Konden zijn en leven in dien één.

FRANS DE WILDE.