De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 512]

[Twee gedichten]

Mea culpa...

Een kind is tot mij gekomen
en heeft gezegd: ‘Vrees het vuur!’
Ik heb het vuur niet gevreesd
en heb mijn handen gebrand...

Toen kwam een jongeling tot mij
en zei: ‘Vrees de liefde!’
Ik heb de liefde niet gevreesd
en heb mijn hart bezeerd...

Toen is een Groote Vrouw gekomen,
zeggend: ‘Vrees dan God!’
Ik heb den Gode niet gevreesd
en heb mijn ziel verloren.

Nu ik zoo pijnlijk stille sta
aan de boorden van het leven,
kijk ik vroom de vromen na,
bevend met de boozen,
struikelend met die twijfelen,
trillend van 't verlangen
weer met anderen mee te wandelen.

[p. 513]

Een Gebed... wat zou het baten?

Een gebed... wat zou het baten?
Ik wil me niet op God verlaten
om sterker dan het kwaad te zijn.
Het kwaad is groot,
alom vertegenwoordigd.
Misschien zijt gij het wel,
mijn broeder,
die mij de zonde brengt
in uw blauwe oogen,
waarvan de glans,
zoo innig schoon,
zoo diep me kan bekoren.

'k Geloof niet meer in
de onschuld van een kind,
noch droom ik van een man,
die liefde eeuwig in zich draagt,
noch in een ongerepte maagd,
noch in mijn zuster,
of mijn broeder...

Als ik nu toch wat rusten wil,
dan gaat mijn blik naar boven,
naar de hemelhooge bogen
van 't immer jonge wereldgewelf.

B. VERHOEYEN.