De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 509]

Ik lag in 't Gras...

Ik lag in 't gras te droomen,
ik droomde in het gras
van hooge, verre boomen,
van leeljen op een plas.

De zon scheen in m'n oogen,
m'n hart hing aan de zon
en ik was vreemd bewogen
van 't al wat ik verzon.

Ik zwierf op wijde zeeën
langs rosse kusten heen,
waar witte schepen gleeën
die 't Zuiderlicht bescheen.

Ik ging door groene landen
bij 't dalend avondlicht,
de bloemen hadden handen,
het land een aangezicht.

Ik liep door paarsche heide;
de heide sprak een woord;
zoo vreemd, zoo stil, zoo blijde
had ik het nooit gehoord.

Ik voeld' een donzig zuchten
warm langs m'n voorhoofd gaan,
als luwe morgenluchten...
ik kon het niet verstaan.

Ik lag in 't gras te droomen,
ik droomde in het gras,
veel schoone, schoone droomen,
waarvan ik nooit genas.

IRMA VAN DE PORT.