De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 508]

De Landman en de Dood

naar de gravure van HANS HOLBEIN.

Ik, de dood, drijve nu de paarden
en trekke den ploeg in wijde voren door den grond,
waar kiemen zullen de doode zaden
en staan de aren verder dan de horizont.

Zoo heb ik t'alle eeuwen meegewrocht.
De wortel in mijn gebeent het leven zuigt
en stuwe in d'halmen hoog de sappen
wijl d'overrijpe aar, tot mijne hand weer buigt.

Maar op! de paarden, de dag reeds gloort
en de ploegen alentom doorsnijden 't land.
Ten einde moet 't werk voor d'avond valt
en d'akkerman begin met einde samenknoopt.

Mijn handen kromden om 't alaam
in den gang van zooveel jaren, en 'k heb gedaan
wat iedre landman deed, gezaaid, geoogst
en uit den grond gewonnen vrouw en kroost.

Zoo rees de zonne immer weer tot nieuwen dag
wijl ik sterk dreef den ploeg door 't lichte veld.
En d'aard was mild en goed, de vrouwe zacht.
Ah! ik de dood, ben 't die uw paarden men.

JAAK GOMMERS.