De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 363]

[Drie gedichten]

De Vervloekte

Ik ben tot machtloosheid gedoemd
en tot het onverschillig leven
van hen die men slechts smalend noemt,
die uit dit oord worden verdreven.

Ik ben een nuttelooze last
die doelloos speelt met holle woorden,
en door den nacht doolt, op den tast,
droomend van dooden en van koorden.

Er is hier niets wat mij nog bindt:
de dood lokt mij met zoete vreezen
die hij voor elk van ons verzint,
die van zijn heimwee wil genezen.

O, als ik eenmaal zal vergaan
met open oogen in het duister,
gij die mij spuwen wilt en slaan:
ik ben uw doem; ik ben uw kluister.

[p. 364]

Het schuimen Hart

'k Belijd mijn schuld hier en mijn zonden:
heimwee bitterder dan berouw
verslingert mij aan weeke monden
en aan den lach van elke vrouw...

Ik dwaal verdoofd en kan niet vinden
den oorsprong van dit vreemde lied.
Het leven blijft mij doelloos binden
aan heimwee en aan moe verdriet...

Ach, laat mij heen. Uw zachte borsten
sidderen, vochtig nog van zweet.
Mijn handen beven in hun norsche
poging, bij 't knoopen van uw kleed...

Enkel dit wild en zondig drijven
in nieuwe duizeling van uw schoot,
is 't laatste wat mij nog doet blijven
in lichte huivering voor den dood...

[p. 365]

De blinde Kring

Ik dwaal doelloos door het verlaten landschap
met zijn plichtmatig afgezoomde tuinen.
Onder de zwaar-ruischende boomenkruinen
siddert de plof van mijn verloren stap...

Een onverklaarbaar vreezen grijpt u aan,
waaraan ge tevergeefs tracht te ontkomen.
Soms flitst een ongewild wonderlijk droomen
geruischloos door uw lusteloos bestaan.

In dof berusten vergaan alle gebaren
waarvan men 't einde weet noch het begin:
dit leven wordt een sterven zonder zin,
waarvoor géén late vlucht u kan bewaren.

FRANS BUYLE.