De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 211]

Herfst

Nu valt weer droefgeestig het matte blad,
als gedachten die niet weten waarheen;
verscheurd, verbloed en van weerstand beroofd,
waar nu vergetelheid zoeken weet geen.

De blaren dwar'len al om en weerom,
afgebeuld door het aldoor maar zwerven,
schuiven zoekend over het gelende pad,
als over lakens, handen die sterven.

In de lucht hangt het gebroken getril
dat opbeeft na het springen van snaren,
als 'n ruwe hand de gespannen kracht
in 'n wegstervend steunen doet waren.

Wolkenslippen dragen het doodenkleed;
fluist'rende stemmen zijn aan 't dwalen
en spreken van vrede die niemand kent...
Het blad sterft en de kleuren vervalen.

De herfst verwekt in m'n droomende hoofd
'n toestemmende heengaansgedachte,
en 'k mocht als het blad, van alles ontdaan,
me neerstrekken en niets meer verwachten.

IRMA VAN DE PORT.