De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 210]

Groen zijn haar Oogen...

Groen zijn haar oogen, groen
als de zee langs de kust van Bretagne.
Ik leerde haar kennen aan wal toen
de contrabande begon op Spanje.

Groen zijn haar oogen, groen
als riet dat verwaait in zacht water.
Ze gooit te grabbelen haar fatsoen.
Misschien wordt ze rustiger, later.

Groen zijn haar oogen, groen.
In veel is ze mij te schrander!
Hoe mag ze nu dagen en nachten verdoen:
we werden gepraaid bij Santander.

Groen zijn haar oogen, groen.
Waarom geeft ze taal noch teeken?
Den laatsten lek uit haar hart zal ze bloên,
durft ze 't bestaan de trouw te breken...

FRITZ FRANCKEN.