De Vlaamsche Gids. Jaargang 26

[p. 118]

[Gedichten]

Herinnering

Ik moet nog altijd schrijven
een liedje van weleer,
van toen ik liep te dolen
langs heide, bosch en meer;

een lied van jeugd en jubel,
van kruid- en bloemengeur,
van zonlichthorizonnen,
van levenslust, van kleur;

van droomverloren tochten
door vlakten, wegels, duin,
van het schalmeiend ruischen
des winds in boomenkruin;

van jong en schoon verlangen
en liefdes zachte pijn
in 't tooverlicht der dreven
en den midnachtmaneschijn;

maar geen kan woorden vinden,
zoo frisch en licht en broos,
om een weelde uit te beelden
onaardsch en nameloos;

al hoor ik iedren zomer
dit liedje telkens weer,
als ik begin te schrijven,
vind ik den zin niet meer.

[p. 119]

Kleine Gedichten

Ambrosia

'k Lig op mijn rug te midden in de bloemen,
'k zie wind en bijen door den hemel zoemen.
Ik ruik den reuk van hars en terpentijn
en 'k hoor mijn hart dit leven heerlijk roemen.

Wederzien

Over de heide geuren zon en wind.
Ik trad op deze bloemen reeds als kind.
De wegels naar het bosch - zij bleven eender;
wat is er dan dat 'k zoek en niet meer vind?

Slaapster

Hoe rustig ligt gij in het zomergras te slapen.
uw schouders half ontbloot, door droomen overmand,
terwijl de middagzon de blauwe lucht verbrandt
en lui een mierken loopt langs de aders van uw hand.

Vroom

Het ruischen van de stilte in 't bosch.
't Gegeur van kruid en terpentijn.
Gezeten op het zonnig mos,
tracht ik zoo stil als 't bosch te zijn.

A.W. GRAULS.