De Vlaamsche Gids. Jaargang 25

[p. 556]

Belijdenis

Om 't woord van niet te zeggen vriendschap, neergeschreven
Door jou, zoo liefdevol, op mijne levenswanden,
Draag ik nu je naam, met nieuw geloof en leven
Aldoor in 't eigen harte. Ik ga en zoek de stranden
Waar eens mijn jeugd, vol mooi en diep en dol vertrouwen
De lokkend-wondre gloeden vóór zich uit zag zweven
Die steeds me noopten, geduldig wijsheid op te bouwen.
Die gloeden zou 'k zoo graag je later medegeven!

Om 't woord van liefde en vast geloof, door bei je oogen
Zoo streelend schuchter soms een korte poos beleden
Wanneer ze blij-verrast, mijn teere taaie pogen
Zagen, zingt en zegt mijn ziele nu gebeden
Waarvan naast jou de zwaar-beladen bloesems geuren.
Zoo draag ik, zwijgend stil, wat liefdeshonger verder
En zoek door eigen zang mijn weemoed op te beuren.
En word ik nooit de vriend, 'k was toch de goede herder.

Eens komt de dag, waarop je heen zal varen
Met ál je wondre teerheid, nauw-zichtbaar soms beleden.
Ik zal den schrei bedwingen van al mijn zielesnaren
En eenzaam verder gaan, met doelloos-droeve schreden.
Maar 't woord van jonge vriendschap, door bei je donkre oogen
Zoo innig-blij gezeid, zal nooit in mij verarmen,
Omdat mijn gouden droom, mijn daad, mijn zang, mijn pogen
Je harte peinzend sloot in zachte liefdesarmen.

F.V.E.