De Vlaamsche Gids. Jaargang 25

[p. 359]

Kleine Trompetsolo's

Het leven:

Een kleine hond had gezegd
dat hij muizen diep verachtte,
hij kwam in een wei terecht
en alle koeien lachten -

God schiep baas boven baas,
dat kun je nooit ontkennen...
- Och, ook aan deze dwaas-
heid zullen we wel wennen!

De vromen:

Zij zeggen: Zuster en broeder
in plaats van namen te noemen.
- Elk denkt: ik krijg het goede
en U zal God verdoemen!

Contradictio?

De dominee stond en bracht
het woord voor hen die arm zijn,
maar hij dacht: mijn vrouw is zacht
en het bed Zal vanavond warm zijn!

Ontnuchtering:

Hij heeft haar steeds voorgetrokken,
want hij was een jonge leraar -
zij aanvaardde alles dankbaar
en nu stopt ze zijn sokken.

[p. 360]

Het huwelijk:

Ik heb je alles gegeven:
een gedicht, mijn maandsalaris
en een zoen; wil je nu even
kijken of het eten klaar is?

Le romantisme:

Ik ben een schooier en gij zijt
een toonbeeld van volkomenheid,
- ondanks dit grote onderscheid
blijf je mijn kleine meid!

Zelfbeklag:

De vrouw en de wijn zijn duur,
daarom horen ze bijeen;
ze hebben nog meer gemeen:
- de druiven zijn vaak zuur.

Zorgeloos:

Geef mij maar een vrouw met geld,
dan zet ik mijn hoedje wel scheef,
de rest wordt later verteld,
- als ik tenminste nog leef!

Egocentrisch:

Als je danst, dans dan voor mij,
niet voor een stupide zaal,
- die kijken allemaal
en ik houd je vanavond vrij!

[p. 361]

Als voren:

In de dakgoot tsjilpt een mus
zijn heftig liefdelied,
- geef mij nog gauw een kus,
want lang duren kan het niet.

Tot troost:

Wanhoop nooit, als een groot leed
brandt en onherstelbaar schijnt,
- God was ook niet bang voor het eind
toen hij lang met Jacob streed.

Voor D.

Deze dwaze rijmelarij
is wellicht slechts klatergoud,
maar ik ben dankbaar en blij
dat jij van mijn versjes houdt.

Apologie:

Elke dichter heeft veel geschreven
dat hij liever had verbrand,
maar hij kon niet anders leven
dan in Gods dwaze hand.

A. MARJA.