De Vlaamsche Gids. Jaargang 25

[p. 357]

[Twee gedichten]

Levensspel

Tóén greep ik roekeloos
met vaste hand
de dobbelsteenen.
Een lichte worp, het hoogste pand
gezet op schijnbaar mooie kaart
en àl had ik verloren:
in regenwolken hangt
geen enkel licht te gloren.

En toch... ik geef niet op
en wil het spel
- als 't kan - opnieuw beginnen.
Maar 't hart is moe, ach, rest mij wel
de kracht om nog te winnen?
Nù weet ik 't oog ontglansd door vele weenen,
in 't beven mijner warme hand:
twee onverbiddelijke steenen.

[p. 358]

Jong-gestorven Moeder

Zij lag daar als een teeder-droef gedicht,
den rozenkrans om beî de bleeke handen,
door kaarsenvlammen wonderlijk belicht.

Geprevel van gebed - het mystisch licht
glom bevend door de zaal, op blanke wanden
en 't zwarte haar, gespreid langs kil gezicht.

De oogen nu gebroken - star gericht;
ééns glansden zij van liefd' in zonnelanden; -
ze sloten zich, als moede kelken, dicht.

Een streep van zon kwam zich door schemer boren
en goot in gelen straal het schoon gelaat
vol rust: een blonde rust van wiegend koren.

RIE REINDERS.