De Vlaamsche Gids. Jaargang 25

[p. 122]

Vers

Sterf, wilde onrust.
Dood, waar zijt gij?
In de zachte nevelen van uw rijk
wil ik zoeken den laten lust
van uitgedoofden brand, die kleeft aan 't koude lijk.
Dood, waar zijt gij?
Waar vind ik d'avondlijke rust,
die uw strakke hand balsemt over zeere lijven?
Dood, ik min U plots: Gij kust
d'eindelooze nietigheid der armen, die verblijven
in deze lage dalen.
Kom, zwarte Dood, ik sidder nog, als ik U zie;
ik ben nog jong: woester zal mijn sidderen dan in uwe koude klaarheid dalen.

FRANS SMETS.