De Vlaamsche Gids. Jaargang 24

[p. 503]

Hulde aan Senator A. Vanderpoorten

Naar aanleiding van zijn aanstelling tot provinciaal Senator voor Antwerpen was onze goede vriend en medewerker te Lier het voorwerp van een hulde in den schoot van de Willems-fonds-afdeeling.

Wij sluiten ons hartelijk aan bij dit welverdiende blijk van sympathie en spreken terzelfder tijd onze vreugd uit bij het vooruitzicht op de vele diensten, die de nieuw verkozene aan de Vlaamsche liberale gedachte in het parlement zal kunnen bewijzen.

Wij drukken hier de feestrede over, uitgesproken door den heer Frans Ceulemans, secretaris der Liersche Afdeeling van het Willems-fonds.

_* * _*

‘Er zijn oogenblikken in het leven van politieke leiders welke schitterende glanspunten vormen, waaraan hun innerlijk gemoedsleven zich weldadig koestert om er steun, levenskracht en warmte te vinden, ten einde geestdriftig en krachtdadig te blijven labeuren aan de zware levenstaak, welke dubbel zwaar is voor diegenen, die hoogstaande idealen nastreven en in dienst van de gemeenschap staan.

Er zijn oogenblikken dat een vereeniging zich overdadig wil tooien met den glans welke uitstraalt van hun leider, en zoo doen wij nu, Willems-fondsers, wier voorzitter Heer Arthur Vanderpoorten plaats genomen heeft in de Eerste Kamer van ons land. Onze harten jubelen, wij allen zijn fier en we schreeuwen het uit: onze Voorzitter is Provinciaal Senator!

Wij verheugen ons in de uiteindelijke erkenning van de verdiensten van een man, die, jarenlang, belangloos heeft gestreden met stalen wil en koppigen kop voor zijn gedachten, welke niet altijd in een vruchtbaar terrein vielen, zoodat de oogst eerder

[p. 504]

schraal en nietig was in de eerste jaren van zijn politiek leven. Maar hij, de onvermoeibare werker, overtuigd van de degelijkheid van zijn principes, heeft niet versaagd, heeft, spijts tallooze ontgoochelingen, er het bijltje niet bij neergelegd. O neen! Want als verdachtmaking en miskenning hun sloopend werk verrichtten en dachten dien flamingant, dien democraat, - die het aandierf de oudere, slenterende bazen vrankweg in de oogen te blikken - er onder te krijgen, dan hadden zij zonder den waard gerekend! Met zijn beide voeten heeft hij zich schrap gezet. Zijn koel verstand, zijn helder doorzicht, zijn lenig aanpassingsvermogen, zijn warm overredend woord deden die kortzichtigen één na één afdruipen of in 't zand bijten en hij bleef daar staan, onversaagd en onvervaard, overtuigd dat zijn beginselen de eenig goede waren, welke in het Vlaamsche land de geschokte, gedunde gelederen van onze verzwakte liberale partij terug konden verzamelen en doen groeien in een verjongde, verfrischte atmosfeer van rotsvaste Vlaamschgezindheid en van gezonde, verlichte democratie. En de jongste wetgevende verkiezingen hebben hem in 't gelijk gesteld. Waar de Vlaamschgezinde, democratische strekking hoogtij vierde tijdens den kiesstrijd, heeft de liberale partij schitterend veld gewonnen.

Gij, waarde Voorzitter, die een ruim aandeel hebt gehad in die verjongingskuur, en door uw vlugschrift ‘Heeft het Liberalisme uitgediend?’ de liberale Vlamingen en gansch de partij een riem onder het hart hebt gestoken, vele verloren schapen tot inkeer hebt gebracht en met vaderlijke bezorgdheid terug hebt geleid in den veiligen liberalen stal, Gij krijgt nu de belooning van uw twintigjarig politiek streven, waarin één rechte lijn strak getrokken ligt. Uw verkiezing is een aanwinst van overwegend belang voor de liberale, Vlaamsche gemeenschap.

Wij, Willems-fondsers, zijn begunstigd geweest, want wij, meer dan anderen nog, verkeerden in de eenige gelegenheid te oogsten in den rijken akker van onzen voorman. Langzaam, maar zeker, zonder horten of stooten, hebt U in onze harten doen filteren die stuwkracht, die liefde voor ons volk, dit streven naar verhooging van ons kultuurpotentieel, dit opgaan in den Vlaamschen strijd, gezien door de oogen van een real-politieker. U hebt ons vertrouwd gemaakt met al de facetten van een hoogstaand libera-

[p. 505]

lisme, aanleunend op het ideëele in den strijd; niet op de demagogische elementen, maar op de principes; niet op de volksvleierij, maar op eerlijke fair-play; niet op details of bijkomstigheden, maar op de volle draagkracht van het liberaal ideaal, getoetst aan de wisselende eischen van onzen beroerden tijd. U hebt ons gevormd tot menschen met een klaren, open kijk in het leven, met een stalen wil om goed te doen. U hebt ons gewaarschuwd tegen het onbezonnen ‘omver en er over’ van extremistische groepeeringen en ons aangetoond door uw daden, door uw eenig voorbeeld, dat het zwaartepunt van het dienen van ons Vlaamsche volk moet gelegd worden in opbouwend werk, in een onverpoosd streven om de Vlamingen op een hooger beschavingsvlak te tillen.

U hebt ons overtuigd van het onomstootbare feit dat een lichamelijk gezond volk gemakkelijker den kronkelenden, hobbeligen weg opgaat naar de verovering van een eigen kultuur. Daarom ook hebt Gij, die eens een leidende figuur in onze turnbeweging waart, steeds trouw de turners gesteund. Steeds hebt Gij ons voor oogen gehouden dat het turnen geweldige sporen nalaat in de karaktervorming van het individu en van het ras en daarom ook sluit de Koninklijke Liersche Turnkring zich volmondig en geestdriftig bij deze huldebetooging aan, omdat Gij, onze nieuwe Senator, beter dan wie ook, de nooden kent van deze beweging om voor haar, met des te meer klem, de plaats op te eischen, welke haar rechtmatig toekomt.

In mijn bescheiden betoog moet ik mij noodgedwongen beperken tot het terrein dat mij afgebakend werd en kan ik niet uitweiden over de enorme bedrijvigheid op economisch gebied van den Heer Arthur Vanderpoorten in de Liersche Handelskamer, in het Vlaamsch Economisch Verbond, in het Comité voor de Kleine Spaarders; over zijn invloed in het midden van Librado, waar telkens weer beroep gedaan wordt op zijn heerlijk redenaarstalent, dat langs den ether herhaaldelijk duizenden heeft geboeid; over zijn werking in het Liberaal Vlaamsch Verbond, in den schoot van het Hoofdbestuur van het Willems-fonds, in de hoogere leiding van de partij en zelfs van het land, waar onlangs in hoogere kringen, zijn vlugschrift over ‘De Hervorming van den Staat’ volle aandacht en veel instemming heeft gevonden.

Toch waag ik het nog even stil te blijven bij zijn bedrijvigheid

[p. 506]

op onderwijsgebied, bij zijn verdraagzaam inzicht over de oplossing van het netelig schoolvraagstuk, dat stilaan in alle middens opgeld maakt.

Tevens zij het mij gegund, namens al diegenen, die bij U een onvoorwaardelijken steun genoten, U hun innigsten dank toe te sturen en de vurige hoop uit te drukken, dat voor andere officieel-gediplomeerden, die nog op de straat staan, uw tooverwoord uit de vertelling van ‘Duizend en één nacht’: Sesam, ga open! moge blijven weerklinken in de bevoegde middens; dat het U moge gegund zijn te bereiken dat heerlijk doel: het opbouwen van de lokalen van onze Rijksmiddelbare scholen, waarvoor Gij dagen en nachten reeds hebt gewroet, telkens en maar steeds opnieuw hamerend op dezelfde poort, die eindelijk op de kier stond, om langzamerhand meer en meer open te gaan, tot zij, wij zijn er van overtuigd, eindelijk zal openvliegen om er de eindbeslissing af te dwingen.

Als Voorzitter van den Vriendenkring der Officieele Scholen, als plaatsvervanger van den Minister van Openbaar Onderwijs in het Comiteit van den verlengden leerplicht voor de Provincie Antwerpen, zult U blijven verdedigen dit Officieel Onderwijs, een der grondslagen van het liberaal programma.

Wij, Lierenaars, wij, Willems-fondsers in 't bijzonder, zijn fier U heden avond te kunnen uiten, in een wel is waar onvolledig en al te poover belicht relaas, onze diepe bewondering voor uw daadvaardig en altruïstisch leven, in dienst van den kultuurstrijd van onze Vlaamsche gemeenschap en wij zijn overgelukkig in deze hulde te kunnen betrekken uw achtbare gade Mevr. Vanderpoorten, de ziel van onze liefdadige instelling ‘Onze Kinderen’, waar niets haar te zwaar valt om de noodlijdenden, en in de eerste plaats de zwakkere kinderen, te steunen en te helpen, niet enkel door woorden en daden, maar ook met een warmkloppend, meevoelend, groot hart, omstuwd door een schaar trouwe medewerksters, die geestdriftig in de bres staan om in deze nijpende crisisperiode een helpende hand toe te steken. U beiden omsluiten wij in onze eenvoudige, maar diepgevoelde hulde.

U, Voorzitter, die U gespiegeld hebt aan het rijke, maar al te kortstondige leven van onzen eersten Voorzitter Tony Bergmann,

[p. 507]

wiens Vlaamschgezinde en democratische idealen, gelouterd door de eischen van den tijd, ten top in uw banier prijken; U, Voorzitter, die nu geroepen zijt om de spijtig afgebroken traditie van de eens zoo geachte Familie Bergmann terug op te nemen, U roepen wij een dreunend eeresaluut toe, terwijl uit het diepst van ons dankbaar gemoed opwelt een driedubbel: ‘Goed heil!’

FRANS CEULEMANS.