De Vlaamsche Gids. Jaargang 24

[p. 259]

Grisaille

Dit is een avond als een doode winterzee,
zonder één rechte lijn, die waarde en schijn komt scheiden;
men is niet droef, niet blij, geen heimwee wenkt ons mee,
en de ure zelf is grijs en zonder één verbeiden.

Wij zien den eigen blik, gebroken door den mist,
zich zelf bestaren en zich alle diepte ontkennen.
Is dit het frissche hoofd, dat kim en wolken wist
en aan geen ijlte of rust zijn zoeken kon gewennen?

Of slaapt het hart, en werd het pas zoo zeer gewond,
dat elke vezel brak en stierf voor nieuwer leven?
Verrijst geen enkel droomen murmlend naar den mond,
waarvoor wij héél vandaag en morgen zouden geven?

Herinnering, noch wensch. Noch moeder, noch een kind;
geen zonde en geen geluk. Ons bloed vergeet te kloppen.
Hebben wij reeds te veel of niet genoeg bemind?
Welk nutteloos geheim blijft in den avond kroppen?

K. JONCKHEERE.