De Vlaamsche Gids. Jaargang 24

[p. 257]

[Twee gedichten]

In Memoriam

De steven van een schip zo wonderwit
doorsneed de zee
met fee
Astrid

Over de gangway - terrassen stonden van massa zwart -
trad zij in onze stad trad zij in ieder hart
De wiekslag van een vogel uit het hoge Noorden
gracielijk vergleed hij in haar handgebaar
fris en minzaam waren hare woorden
en als een meer zo klaar

Het meer waarvan zij in haar ogen ook de weerschijn droeg
daar was het dat een schiksel blind en dwaas haar sloeg

Zij die het voorhoofd hoog dit leven tegentrad
daar aan de blanke slaap werd zij zo scherp getroffen
de zondoorzongen boomkruin wuifde wat
en van een vorstlijk lichaam was nog slechts het korte ploffen

Zeg mij nu niet zovelen sneven in de golven
of grauwvuur heeft de gravers in een mijn bedolven
allen wacht de vale stond van stervensnood
en dood is dood

Zij was een kind
verliefd op zon en water verdarteld in de wind
Toen zich naar onze kunst de steile steven wendde
kwam zij als uit de wonderwereld der legende
en zo was ook haar heengaan naar het geenzijds van de tijd

Hoe wordt nu nog ons diepe treurenis verblijd
O stille wijding! Aan de drempel van ons hart gekomen
uit verten wazig en ijlwijd
werd zij naar een gebied geleid
over de stof in 't heiligdom der dromen

[p. 258]

De Jonkheer

Als hij in zicht komt van de vijver

loert hij tersluiks eens naar de zwaan

en zet zijn opgezwollen krop wat stijver

om naar het bosprieel te gaan

Daar wacht de rilde kamerjuffer

hij schreef haar anoniem een brief

want hij de zelfvoldane bluffer

zei: Marguerite wordt mijn gerief

Het bosprieel heeft zijn secreten

- er is daar veel insektgekriel -

maar het is wis en waar geweten

dat er een dubbele oorvijg viel

De jonkheer ging dan rood van gramschap

naar 't huisje van de hovenier

hij zond het zoontje om een boodschap

en vroeg de vrouw om een glas bier

Zij nam haar enige kristallen beker

en lei wat kant op het tablet

hij speelde met zijn sigaretontsteker

maar wierp haar onverhoeds op 't bed

De dagen vloden na de dagen

en toen de boreling werd gedoopt

heeft hij de hovenier ontslagen

die had voor 't maal een wild konijn gestroopt

Antwerpen

Victor J. BRUNCLAIR.