De Vlaamsche Gids. Jaargang 24

[p. 216]

Kleine Gedichten

Ledigheid

Ruisch, regen, droppel over veld en wegen
en raas op 't dak: ik heb er niets meer tegen.
Ik droom voor 't raam, ik droom ik weet niet wat.
Ik zie de wolken gaan en drijven en bewegen.

Grens

Een wolk bedekt het vroege avondrood.
De wind bestormt het water in de sloot.
De regen striemt de laatste illuzies neder.
Het licht is blij dat 't uit is en gaat dood.

Verloren

De stilte wordt steeds grooter in mijn hart;
ontgoocheld, word ik kalm en stroef en hard,
geen tranen bloeien meer in mijne oogen,
al loop ik dagen rond, somber, verward.

Groet

Sinds negen uur de kerkklok luidt.
Een ieder weet wat dit beduidt.
Ik ken den man noch zijn verwanten.
Wij vreezen voort; zijn angst is uit.

Mijmering

Zij zingt en roode rozen bloeien open.
Uit verre dagen geuren heliotropen.
Teer glijdt een heugenis langs dreef en bosch.
Door 't mijmrend hart vleugt een verloren hopen.

[p. 217]

Zwijgzaam

De stilte laat mijn koude oogen dwalen
door deze dreef. Waar zijn de nachtegalen?
Ik weet wat mij doet schreien als een kind,
maar als ik thuis kom, zal 'k het niet verhalen.

Spijt

Wanneer de wind 't verlaten bosch doet zingen
en grauwe wolken rond de herfstzon kringen,
wanneer alom het groen verdort, o hart,
dan bloeien stil zoovele erinneringen.

Verleden

Terwijl ik rustig schouw naar 't avondrood
met zachte oogen, mijmerstil en groot,
denk ik op eens: hiér droomde ook eens mijn vader;
hij is in Maart al veertig jaren dood.

A.W. GRAULS.