De Vlaamsche Gids. Jaargang 24

[p. 179]

Het Lied der leelijke Vrouwen

Wij zijn de leelijke vrouwen:
Niemand kijkt ons ooit aan,
Geen man vraagt ons om te trouwen
Of maar met hem mee te gaan;
Spot en misprijzen ons griefden
Omdat we eenzaam bleven en kuisch,
Toch hunkert ook ons hart naar liefde,
Wat teederheid, kindren, een thuis.

Schoon, zegt men, en goed is het leven,
Voor ons heeft het zoetheid noch zin,
Het wou ons dat ééne niet geven,
Waar lag heel ons roeping in.
We werken voor 't brood dat we eten,
Soms lachen we luid ondereen:
Ons vlijmend gemis te vergeten
Daarin lukt van allen niet één.

Om 't verloren leven te morren
Is nutloos: een ijdel verzet;
Wij moeten langzaam verdorren,
Dat is de onafwendbare wet;
Want wij zijn de leelijke vrouwen,
Geen mensch kijkt ons ooit vriendlijk aan,
Ons rest maar na 't uitzichtloos rouwen,
Zwijgend den dood in te gaan.

FRANS DE WILDE.