De Vlaamsche Gids. Jaargang 23

[p. 516]

[Vier gedichten]

Liedjes van Berusting

I.

Die nooit in armoe leven
ze kennen niet het licht,
dat grijze straten geven,
waar dood naast 't leven ligt.

Ze kennen niet de dagen,
die sterven vóór hun tijd
en d'hoofden moegedragen
en d'oogen leeggeschreid.

Ze kennen niet de goedheid
die in hun schemer ligt
en lacht in stille droefheid
op elk vermoeid gezicht.

Ze weten niet hoe zachte
het einde hier kan zijn.
Wie leeft zonder gedachten
kan sterven zonder pijn.

[p. 517]

II.

Wat zonnerood in schemerruit,
er gaat een dag ons leven uit.
En elke dag heeft liefde of leed
en brengt een nacht, die bei vergeet.

Zoo schuift de tijd ons stil voorbij,
maakt ons niet droever of niet blij...
We huizen in een oude straat,
waarin het leven niet bestaat.

We hunkren niet naar eeuwigheid
en zijn tot sterven steeds bereid.
Ach, 't leven brengt wel liefde en leed,
't brengt ook een dood, die 't al vergeet.

[p. 518]

Avond

De avond ligt vol eenzaamheid

en groot verlangen.

De dag, die droevig henenglijdt,

weent onbevangen.

Wie schreit zijn leed in d'avond uit

kan rust ontvangen,

Hem laat de dag slechts ver geluid

van leege zangen.

Matrozenliedje

We loopen langs de stille kaden,
de kaden van een vreemde stad.
We dachten nieuw geluk te laden,
te brengen aan wie niets bezat.

Maar als ons schip van wal zal schuiven,
naar 't midden van dien vreemden stroom,
zal 't jong geluk ons afscheid wuiven,
alleen ons laten met zijn droom.

WIM VAEREWIJCK.