De Vlaamsche Gids. Jaargang 23

[p. 427]

Kinderboeken

Bij het afsluiten van ons jongste overzicht bereikten ons enkele boeken, die we nauwelijks vermelden konden. Hier zijn ze dan weer, vooral omdat ze tot het beste behooren, wat in dezen tijd op het gebied der kinderliteratuur werd voortgebracht.

Vooraf noemen we De kinderen van de groote fjeld, door de Zweedsche schrijfster Laura Fitinghoff, dat na enkele maanden tijds reeds in tweeden druk verschijnt (J. Ploegsma, Zeist). Het is de gedwongen reis van zeven kinderen en een geit uit het Noorden naar het Zuiden van Zweden en het boeit niet enkel door de allerlei ontmoetingen en avonturen, die de kinderen beleven, maar ook door het Zweedsche volksleven, dat er in wordt voorgesteld, en door de mooie, hartelijke taal, die de schrijfster te voeren weet. G.D. Hoogendoorn bezorgde enkele zeer mooie prenten. De uitgever gaf het boek een heerlijke inkleeding. Meisjes van 12-14 jaar zullen er aan snoepen!

In Hugh Lofting's bizonder geestige ‘Dolittle’-reeks, die met 's mans tocht naar de maan wel afgesloten scheen, zagen we plots De terugkomst van Dr. Dolittle opduiken. Al schijnt het meer dan gewaagd, van één doorloopende avonturen-reeks zoo maar het negende deel op de markt te brengen,... dit boek van Lofting voor 12-14 jarigen - met weer de kennelijke teekeningen van hemzelf, - toont alleszins aan, dat zijn verbeelding onuitputtelijk is en onverpoosd te boeien weet. Stel u voor, dat, terwijl het dierenhuishouden zich uit den slag zit te trekken, te Puddleby, Dolittle plots uit de maan komt neergestreken, - in een echte reuzegedaante, - en dat hij daarna, zoo gauw hij weer een gewoon mensch is geworden, zich in de gevangenis laat opsluiten, om zijn Maanstudies te schrijven! Misschien gelóóft ge het niet, - maar léés dan het boek... en het ongelooflijkste aanváárdt ge, juist wegens Lofting's kunst, het verteerbaar en lékker verteerbaar te maken.

Van A.A. Milne's ‘Winnie-de-Poeh’ zag een vervolg, Het huis in het Poeh-hoekje, het licht. Och, nonsens! zult ge zeggen; en toch is die nonsens, vooral voor 10-12 jarigen, wel aantrekkelijk, omdat Milne konsekwent blijft met zichzelf en Winnie, het Teddybeertje en nog altijd onder zijn speelgoed-medeschepselen de

[p. 428]

hoofdpersoon, een werkelijk plezierig en soms echt menschelijk personage is. En dan: Shepard, de vroegere illustrator, teekende er weer luchtige, guitige krabbels bij, die u gezellig bezighouden.

Beide boeken, ‘De terugkomst van Dr. Dolittle’ en ‘Het huis in het Poeh-hoekje’, zijn bizonder mooi uitgegeven door de firma Nijgh en Van Ditmar, te Rotterdam, en ook, - voor België, - verkrijgbaar bij H. Oosterwijk, Kapellelei, 12, te Mortsel (Antwerpen).

De N.V. ‘De Arbeiderspers’, te Amsterdam, bracht, voor 10-12 jarigen, een tweeden druk van Zwarte Jakob, door Nienke van Hichtum. De avonturen van Jakob, die een lang niet onschuldige raaf is, worden door de schrijfster wel onderhoudend verteld; maar tot iets gééstigs hebben ze niet mogen groeien, wat jammer is, en de uitgeversfirma heeft ze ook niet extra aanlokkend weten aan te bieden. Dit laatste betreuren we het meest; want mevr. Van Hichtum's 75^e verjaardag had wel een mooie gelegenheid kunnen geweest zijn, om haar ‘Zwarte Jakob’, - of liefst een ánder van haar talrijke boeken, - eens extra feestelijk in te kleeden. Dat die Nederlandsche firma daar, als lieve attentie, niet eens aan gedacht heeft!

De firma G.B. Van Goor, in Den Haag, die een deel der werkzaamheden van haar kollega De Haan, te Utrecht, blijkt te hebben overgenomen, komt in den jongsten tijd met uitgaven op de markt, waarom we haar enkel loven kunnen. Eén hiervan is Russische sprookjes, door dezelfde pas genoemde Nienke van Hichtum. Zoo de inkleeding dáárvan als hulde aan de landgenoote bedoeld was, dan zou ze niet waardiger kunnen uitvallen; want de uitgave er van, in drie gebonden deelen, met een mooie groote letter en met sprekende zwarte, maar vooral ook met fel in de kleur gestoken teekeningen van Rie Cramer, doet recht feestelijk aan, Nienke van Hichtum ter eere. En de sprookjes zelf?... Er zijn er meer dan twintig,... en van alle kunnen we getuigen, dat er een eigenaardige, vinnige, soms excentrieke verbeelding uit spreekt en de Nederlandsche bewerkster er zich toe ingespannen heeft, ze tot mooi vertelde fantazietjes voor 10-12 jarigen en ouderen te maken. We wenschen er de firma, die de uitgave bezorgde, hartelijk geluk mee!

Lang geleden verscheen in Nederland, - bij Van Holkema en Warendorf, - ‘Van dieren en kinderen’, zijnde dat een thans uitverkochte bloemlezing uit Rudyard Kipling's beroemde ‘Jungle book’. Velen bewonderden ze toen, en te recht, maar aanvaardden ze als de... volledige vertaling. De Vlaamsche firma ‘Die Poorte’ (Oude God, bij Antwerpen) bracht ons daarom een openbaring,

[p. 429]

toen ze zeer onlangs Het eerste... en Het tweede Djungel-boek, in handig formaat en sierlijke letter, op de markt bracht, niet met zéven vertellingen, als vroeger, maar met niet min dan vijftien, d.i. met ál de vertellingen uit het beroemde werk, door Jan Duyvewaert uit het Engelsch vertaald. In dezen nieuwen, volledigen vorm is het werk voor het jong Nederlandsch publiek (12-14 jarigen) en vooral voor voorlezende leerkrachten een aanwinst van groote beteekenis. Tusschenbei kon een zinnetje wel wat mooier Nederlandsch klinken en een kopvers, - dat nergens in de vroegere bewerking voorkwam, - melodieuzer aandoen; maar zooals de bundels, vooral gebonden, nù reeds verschijnen, haalt Antoon Thiry, de uitgever, er alle eer van en zet hij zijn uitgaven niet weinig aanzien bij.

De firma Opdebeek, te Antwerpen, bracht ons een paar boekjes slechts: Over leuke vriendjes, door Paul Tamborijn (met een zeer frisch geteekend omslag van Eug. Van Steenkiste) en Over poesjes en andere vertellingen, door Thea Nuyts (met een eenvoudig rake omslagteekening van Nelly Degouy). Het eene noch het andere is zwaar aan inhoud, en dat hoeft ook niet. Maar Tamborijn, die vooral dierlijke kleintooneeltjes uitbeeldt, heeft wel een Vlaandersch getint, echt persóónlijk en plástisch taaltje, - dat soms ietwat artificieel aandoet, - en mevr. Nuyts, die niets sterk eigens in zich heeft, houdt voorloopig ook bij voorkeur van de dieren en weet er véél van te vertellen. Wat beiden ons thans bieden willen we nederige, geslaagde eerstelingen noemen... en als zoodanig hartelijk welkom heeten.

H. VAN TICHELEN.