De Vlaamsche Gids. Jaargang 22

[p. 560]

[Drie gedichten]

De lucht is bleek-blauw

De lucht is bleek-blauw en vol rust,

één schemering van zachte tonen,

die zingend wiegen, onbewust,

op blanke wolken blauwe droomen...

Doch stilaan tint in ‘la mineur’

hun zang de wolken als violen

en in mijn ziel dauwt droefheid neer,

viool-blauw in hun schoot verscholen.

Maar hun akkoorden rijzen klaar

en purper, wen de wolken blozen;

de vreugde heerscht thans, en te gaâr

ontstaan alom én liefde én rozen...

Hèl stijgt weldra een symfonie:

de wolken vlammen rood als wonden

en wilde kreten stijgen nu,

die uit Vier Hoeken Drift verkonden!

[p. 561]

Lied

Ik wieg met mijne zangen
het schreiend wicht in slaap:

suza-suza,

suza-zom;

en moeder keert zich om
en moeder moet niet sussen:

't kindeke gaapt

en... slaapt!

Ik lok met mijne zangen
de paarkens in het bosch:

diedel-deine,

diedel-dom;

de jager plukt de blom;
de paarkens zijn aan 't zoenen;

't zonneke lacht...

verdacht!

Ik troost met mijne zangen
den grijsaard in zijn droom:

alles henen,

alles om:

wat is het leven stom!
Nu wacht hij stil-gelaten,

rustig in nood,...

den dood!

24 Mei 1932.

[p. 562]

Geruischloos is het Meer

Geruischloos is het meer in pikzwart-donkren nacht
en loom - gelijk mijn ziel -in looden slaap gelegen
na 't zengen van den dag met koopren zonnepracht;
maar 't is een schijn slechts; zie, daar komt de maan gestegen.

Ze rijst al op den top der heuvlen, statig zacht,
en zendt haar glansen op de golven, die bewegen
en werpen, - bruisend nu -, op 't strand, met wilde kracht,
en woelig, baar op baar, lichtpaarlen als een regen...

Zoo ook is 't met mijn ziel, in haar vermeende rust;
zij schijnt, gevoelloos, in een ijlen slaap bedolven;
maar als een lichtend beeld haar geestes-oogen kust,

ontwaakt zij als het meer en schenkt, uit hoogen lust,
haar schatten achtloos, als de maanbeschenen golven,
die vonk en paarlen strooien op een barre kust...

A. DE GEEST.

Albertstad-Tanganyka-meer

10 Mei 1934.