De Vlaamsche Gids. Jaargang 22



[pagina 414]
[Twee gedichten] Verlies Ik ben met mijn droomen door 't leven gegaan. Zij waren mijn lichten langs duistere baan, zij waren mijn rijkdom in sober bestaan... nu voel ik hoe langzaam mijn droomen me ontgaan... Ik heb op de waarheid der dingen gelet: die waarheid was hard als een nijdig skelet. Straks waaien mijn droomen als pulver in wind... Wie zegt mij hoe naakt ik de wereld dan vind? Ik leefde als een vrouw met het hart van een kind. Ik heb door mijn droomen het leven bemind... Maar straks gaan die droomen... en blijf ik alleen... Waar voert mij de grimmige waarheid dan heen? De menschen verlangen een nuchteren kijk. Zij dekken zoo geren uw droomen met slijk... Een koel-nuchter mensch is een made, die vindt en vreet uit uw lichaam het hart van het kind!

[pagina 415]
Stil nu... Stil nu... Want een lichte schaal van blijdschap dekt de donkere lava van mijn leed. Zwijg nu... Want een enkel woord is reeds genoeg, opdat de broze schaal zou splijten en de wanhoop barsten uit mijn ziel, gelijk de heete lava stroomt uit krater-mond... EUGENIE BOEYE.