De Vlaamsche Gids. Jaargang 22

[p. 411]

[Drie gedichten]

Fait-Divers

‘De bekende film-acteur Z. pleegt zelfmoord door verdrinking.’
Uit de Dagbladen.

Ik heb mezelf verloren,
'k Weet niet meer wie ik ben,
Mijn prent-briefkaarten-glimlach ligt bevroren
Op mijn gelaat als hier op elken muur.
‘Il est charmant!’ Zelfs een clown mag weenen:
Ik speel mijn rol tot eens in 't duister uur
Door de eigen leegte zwak en moe als geene,
'k Mijn dieper wezen - snikkend als een kind -
In 't rustig-spieglend water eindlijk wedervind.

[p. 412]

De Ramp

Toen uit de sombre mijn-schacht in het licht
Zijn makkers hieven zijn zwart-gebrand gezicht,
Sloot hij verblind de ontzet-wijd-open oogen
Waar nog 't visioen der stortende mijn-bogen
Vlamde verward en rood.
Dan vindt hij plots de lippen en den schoot
Van 't meisje. Zomer. 't Koren. Diepe, snelle vreugd
Blij wenkend, uit zijn verre, grauwe jeugd.
Nu loopen donkre mannen hem voorbij.
Gebogen, in een eindelooze rij,
Onder hun last, naar een onzichtbre kim,
- Zijn levensdagen - Zwijgend, schim na schim
Zinkt weg in troostelooze eentonigheid.
Dan niets meer: opperste verlatenheid.
Terwijl een vreemde rust zijn moe lijf komt omweven,
Lispt hij in smartvol hunkren: ‘Leven!’

[p. 413]

Wekroep

Wij zijn maar klein', zelfzuchtige poëten
Die van niets anders te vertellen weten
Dan van ons hart, den tragisch-droeven dood
Van al ons droomen, onze smart zoo groot
Dat al het leed der wereld, 't lot der menschen,
Niet tellen naast onze onvervulbre wenschen:
Te laat geboren zull'n te laat we sterven.

Komt, stoere kerels van het jongst geslacht,
Zingt gij van dezen tijd de brandend-schoone klacht:
Van staal en steen, van den verbeten strijd
Om brood en recht, daagraad, opstandigheid!
Uw stemmen klinke' als koperen klaroenen,
Luid over-schallend 't zuchten, weenen, zoenen
Van ons verziekte bende. Kunt ge 't niet?
Dan zult ge noodgedwongen, luistren naar het lied
Dat één van ons, langs stillen waterboord
Eenzaam te droomen loopend, heeft gehoord
Diep in hemzelf en 't doelloos zong voor zich:
De klank was goud en alle woorden licht!

FRANS DE WILDE.