De Vlaamsche Gids. Jaargang 22

[p. 410]

Bekentenis

Waarom, al had 'k uw blik verstaan,

Hield hoogmoed me in zijn stalen koorden

En ben ik, na wat koele woorden

Verstard en eenzaam heengegaan?

Ik had zoo graag, gelijk een kind,

Dat, schuldbewust, zich zonder schroomen

Kan geven, zuiver en volkomen,

Door geen hoovaard'gen waan verblind,

In eens me werpend aan uw voet,

U om vergiffenis gebeden!

'k Heb 't minste liefdewoord gemeden,

Doch streng m'n lafheid uitgeboet...

Want, lieve, die me hard waant, weet

Dat in m'n ziel al deze dagen

Ik mijn berouw heb omgedragen

Als een droef drukkend, somber leed.

10-III-'33.

HERMAN DE CAT.