De Vlaamsche Gids. Jaargang 22

[p. 32]

Koortslied

Zijn straks mijn leden stijf en kil
als omgehakte boomen,
dan roert toch in den wind nog stil
de assche mijner droomen.

Mijn heele hart ligt uitgebrand....
en zijn verkoolde wanden
omsluiten niet weer 't rijke land
van strijden en van stranden....

Maar neen.... nog zingt mijn bloed zijn lied
van Lijden en Verlangen....
Het houdt van Hopen en Verdriet
de wilde pijn gevangen....

Mijn wangen vlammen hevig-rood,
de koortsen doen mij beven....
Hoe zal ik aan die oude Dood
mijn jonge leven geven?

EUGENIE BOEYE.