De Vlaamsche Gids. Jaargang 21



[pagina 281]
Weer sneuvelde één Weer sneuvelde één van de soldaten, zijn bloed kleurde onze mantels rood... Hij stond zijn wacht bij de uitkijkgaten als. onverhoeds, een vlaag granaten ons met haar slingrend vuur omsloot! Er was een bres in de aarden wallen. De slag had ons verblind, verdoofd. We aanschouwden onzen maat. - stom, allen: hij was zóo stil op zij gevallen, dat aan zijn dood niet werd geloofd! Hij had ons pas nog toegesproken, we waren met zijn stem vertrouwd. Het lot had zich op hem gewroken: zijn oogen waren reeds gebroken... Lang hebben we over hem gerouwd! Op onze schouders, nauw verbonden, in 't duister werd hij weggebracht. Het was een droeve tocht. Bij stonden, aanroepend, luid, kruiste ons een ronde... Wat was dat lijk een zware vracht! FRITZ FRANCKEN.