De Vlaamsche Gids. Jaargang 21

[p. 88]

Kinderboeken

Vooraf enkele Noordnederlandsche uitgaven...

Van Willy Schermelé verscheen een zware, extra mooie bundel, Het groote negerboek (Van Holkema en Warendorf, Amsterdam); het behoort tot het goede ontspannings-allerlei, zooals Van Ankum er samenstelde, maar richt zich tot de jongeren van 8 tot 10 jaar en is voor hen een overvloedig geïllustreerde en geestige verscheidenheid aan sprookjes, grapjes, fabels, raadsels en zoo meer. De prachtige oranje band en de heele stoffelijke uitvoering zijn op zichzelf een lokaas.

Van het Russisch prentenboek Ysco. - Circus ontvingen we de uitgave van ‘Servire’, Den Haag. We hebben het vroeger reeds zeer origineel en mooi gevonden, - meer om de illustraties dan om den tekst, - toen het, bij ‘De Wilde Roos’, in speciale uitgave voor Vlaanderen verscheen; we blijven bij ons oordeel.

In de reeks ‘Voor allen wat’ (Noordhoff, Groningen) verschenen weer vier nieuwe verhalen, elk als aparte leesboekjes bedoeld: Een angstig avontuur en Op een boerenerf, beide door Paul van Ipenburg, voor het tweede leerjaar, Moeder Nelleke, door Daan Deken, en Van Dikkie, Daan en Dorus, door H. Mast, voor het derde leerjaar geschreven. Wie er aan denkt, behoorlijke klassebibliotheekjes in te richten, mag er die vier boekjes, - en de overige zestien uit dezelfde reeks, - alvast een goed plaatsje gunnen. De auteurs zijn knappe vertellers voor kinderen en ze kregen heerlijke illustrators mee!

Van Nelly Volker van Waverveen lazen we 's Avonds als we slapen gaan (Brusse, Rotterdam), eigenlijk een licht en soms prettig gerijmd boekje, met plezierige prentjes,... tegen tandenbederf; we kunnen 't best lijden en denken, dat onze 8-10 jarigen het ook wel doen zullen.

De firma ‘Servire’, Den Haag, blijkt geluk te beleven met den Indischen schrijver Mukerji. Want na diens ‘Kari de Olifant’, ‘Dwars door het oerwoud’ en ‘Menschen en dieren van het oerwoud’ brengt ze ons nu weer Schitterveer, dat de Oostersch eigenaardige geschiedenis van een duif vertelt, met daaromheen het grootsche vogelleven in den Himalaya. De inhoud is boeiend voor 12-jarigen en ouderen en de houtsnee-illustratie, door Boris

[p. 89]

Artzybasheff, eenvoudig schitterend. ‘De Wilde Roos’, te Brussel, bezorgt de uitgave voor Vlaamsch-België.

Van dezelfde firma bereikte ons Om het Kampvuur, door J.M. Selleger-Elout. Het boek heeft een donkeren, suggestieven omslag en vooral vijf bizonder diepzinnige sprookjes, bij het kampvuur verteld en gesteld in een taaltje, dat zeer artistiek aandoet. Ouderen dan 14 jaar zullen het denkelijk begrijpen en genieten, maar dan vooral wanneer het voorgelezen en even toegelicht wordt. Die auteur mag nóg sprookjes verzinnen, wanneer ze er aan denken wil, dat eenvoud en ongekunsteldheid in den vorm nog altijd een hoofdverdienste van Andersen blijft!

Van de openbarend fotografeerende Hedda Walther verscheen, met inleiding door Jan Feith, Mijn hondenboek (H.P. Leopold, Den Haag). Neen, de tekst vóóraan is niet speciaal voor kinderen geknipt; hij is, voor volwassenen, een rake kenschetsing van Hedda Walther's kunst, uit de foto van een dier en vooral van zijn blik zijn heele ‘ziel’ te doen spreken. Maar toch zagen we de 48 groote foto's, die het boek, - een echt album, - vullen, bizonder graag in kinderhanden. Want kind en hond, ze zien, ze voelen, ze begrijpen elkaar zooals maar weinig andere wezens dat ondereen kunnen. O, jawel, daar staat dan weer telkens een kort onderschrift bij... voor de grooten, de fijnproevers van kunst; laten die het dan ook maar genieten, terwijl ze samen met hun kinders te bladeren en te kijken zitten...

En nu een aantal werken van ten onzent!...

Apart, omdat we ze een bizondere verschijning vonden, bespraken we drie boeken van Anton Van de Velde: Dokter Slim en de mikroben, Radeske en Prins Olik en Sire Bietekwiet. Die auteur, de buitenstanders van deze rubriek wel bekend, is een vat van verbeelding en humor... en deed maar goed, er eens het jonge volkje zijn part van te gunnen. Wel komt hij wat ongebreideld voor, met een neiging, de kinderen ‘des Guten zuviel’ te gunnen; maar reeds nu moet hij de 12 tot 14 jarigen (en ouderen) een openbaring zijn, en onszelf bezorgde hij de vreugdige vaststelling, dat hij niet enkel géést, maar vooral ook een eigen, literaire táál bezit.

Van de firma Opdebeek, te Antwerpen, ontvingen we allerhande: een paar herdrukken en enkele nieuwe uitgaven.

Een herdruk is Heidevertellingen, door Juul Grietens; 't zijn dertien vertellingen, waarvan vooral de twaalfde kristelijk getint blijkt. Grietens vertelt gezellig, zooals velen in Vlaanderen dat kunnen; zijn boek was een nieuwe uitgave waard. Een andere herdruk is Op Wolksken, door Dina Demers; de inhoud is wat weekerig, wat braaf, de taal, - hoe korrekt ook, - wat onpersoonlijk,... maar aan goede, specifieke meisjesboeken zijn we

[p. 90]

schamel bedeeld en daarom is deze nieuwe druk (de derde!) ons welkom. Beide boeken kregen van Nelly Degouy een origineelen, levendigen omslag en het tweede ook enkele zwarte teekeningen mee.

Onder de nieuwe uitgaven vermelden we Wim en Wim en zijn makkers, beide door Emiel Fredrix en beide het werk van een beginneling, die niet erg persoonlijk doet, en Dappere schooljeugd en Van nul tot zes, beide door Lode Conté, die een knapperd wordt zoodra hij zijn schooljeugd en schooljeugdstijl loslaat, om alleen maar, - en hoe guitig soms, - zijn dreumes ‘van nul tot zes jaar’ gade te slaan.

Met eere vernoemen we ook De kabouters van Kraaiensteen, 't Kapelletje van Zevenbergen en Vroolijk Fransje, alle door Paul Kiroul, die een geboren verteller is en met het eerste een sprookje, met het tweede een legende en met het derde een verhaal uit het schoolleven geeft; het laatste is onpersoonlijk, de beide andere zijn best. Alleen zouden we aan Kiroul vragen: schrijf er nu eens een minder, maar geef ons dan de verhalen, - de spróókjes vooral, - waarop Vlaanderen trotsch kan zijn... en blijven, voor vele jaren nog! - Eindelijk vermelden we Joki, de tijgerkat, door Beppy Plantenga; we vinden het, voor 12-14 jarigen, een bizonder origineele en boeiende vertelling.

Van Michel Thiery verscheen De geschiedenis van een koraaleiland (Ad. Hoste, Gent). De auteur noemt het een ‘proeve van natuurwetenschappelijk sprookje’; laten we 't liever een ‘vertelling’ heeten, zelfs een vertelling ‘voor schoolgebruik’, en dan erkennen, dat daar voor de jeugd van 12 tot 14 jaar op aangename wijze heel wat uit te leeren valt. Thiery is, trouwens, vóór alles een wetenschapsmensch. We zijn hem dankbaar, dat hij zoo goed de kunst van vulgariseeren verstaat en er zoo'n mooie, welsprekende foto's bij te pas brengt.

Ten slotte vermelden we Zonneboekjes I-II, (Krijn, Brussel) een kleine verzameling gedichten voor den derden en den vierden graad; H. Opdebeeck zorgde er voor en deed over het algemeen een behoorlijke, maar al te beperkte keuze. Naast het reeds bestaande brengt dit werkje niets nieuws aan, en dat is jammer.

H. VAN TICHELEN.