De Vlaamsche Gids. Jaargang 20

[p. 550]

Reninge 1918

Frontherinnering

Een houten kruis. Op het kruis zijn naam
En den stormhoed met een deuk er in;
Een blikken pul met een amalgaam
Van bloem' - obool eener boerin -.

De grafstee van mijn kameraad,
Een kerel van het gouden soort,
Te Reninge door een granaat
Vermoord.

Toen ze me brachten bij zijn lijk,
Aan 't einde van de passerel,
Heb ik, geknield in 't roode slijk.
Geketterd als de hel.

Doch hier, voor zijn graf, vloek ik niet meer;
Hier moet alles liefde zijn.
Hier verlaat ik m'op den Goeden Heer
Met een deemoedig: ‘'t Moest zoo zijn!’

Hier vraag ik voor den dompelaar,
Voor 't luttel kwaad, dat hij bedreef,
Een breed, een koninklijk gebaar:
De laatste schreef!

Licht zij hem Vlaandren's warme klei,
Muziek 't gedrentel van den wind,
En breekt de doemsdag aan, dat hij
Geen Rechter, doch een Vader vind'.

AIME DE MAREST.