De Vlaamsche Gids. Jaargang 19

[p. 424]

Eenige Kinderboeken

Na de kinderboeken, die we in het November-nummer vermeldden, noemen we er thans nog enkele.

Hugh Lofting bracht ons, na zijn ‘Circus’, nu ook De Dierentuin van Doctor Dolittle, en Karin Michaëlis, na haar ‘Bibi’, ditmaal Bibi's groote reis (beide prachtig uitgegeven door Nijgh en Van Ditmar, Rotterdam). Laten we over het eerste zeggen, dat we het weer éénig geestig vonden en we er niet zoo gauw de ratten- en muizenhistorietjes en het waarachtige detektive-slot uit vergeten zullen, zoomin als onze jongens, die er lachend van te snoepen zaten. Wat het tweede betreft, we hebben het wél op vele plaatsen interessant gevonden, al volgden we Bibi liever op haar tochtjes door Denemarken dan thans door Duitschland; ons dunkt, de auteur deed hier té wilde grepen in het Duitsche leven en bedrijf en laat ons véél belangwekkende eigenaardigheden daaruit missen. En dat maakt ons wat bang voor het vervolg, dat zeker wel komen zal, vermits Bibi pas te Marseille haar vader, die uit Egypte terugkeert, heeft teruggevonden.

Van P.A. Begeer lazen we Sprookjes van den tuin (‘Servire’, Den Haag), eigenaardig, maar niet mooi geïllustreerd; maar de schrijver haalt uit zijn tuinwereldje heerlijke sprookjesachtige verzinsels en heeft een stijltje dat van hem zelf is. Daar mag uit voorgelezen worden.

De firma Nijgh en Van Ditmar bracht ons, naast Lofting en Michaëlis, drie andere auteurs: H.C. Andersen, met zijn bekende sprookje De prinses op de erwt, kleurig en rijk geïllustreerd door Hedvig Collin; H. Pilon, met zijn dierenverhaal De ‘Boschkat’ van 't Spanderswoud; Johanna Kuiper, met haar meisjesvertelling Het volle leven. Over beide laatste boeken een woordje. ‘De Boschkat’, dat over een verwilderde huiskat vertelt, laat de jongelui bizonder aanschouwelijk kennis maken met die kat, haar levensstrijd, haar dierlijke vijanden in 't bosch en elders; maar de schrijver, die een boeiende pen heeft, flapt er wel eens bespiegelingen tusschen, die uitgaan boven de bevatting van het publiek waarvoor al 't overige bestemd blijkt, en dat is jammer. Gooit hij, bij een volgende uitgave, die dingetjes er uit... en werkt hij meteen zijn eerste bladzijden om, dan geven we hem graag een plaatsje

[p. 425]

naast de voortreffelijkste vertellers over dieren. De teekenaar H. Verstijnen doet zijn werk goed; maar hij mocht wel een tiental schetsen meer leveren. Het andere boek ‘Het volle leven’ is een mislukking; het heeft geen eigen stijl of verteltrant, maar het mist vooral een aanneembaren inhoud. We hebben geen oogenblik in Hetty's ‘leven’ bij den dominee, zoomin als in dien man zelf kunnen gelooven, zóó onwaarschijnlijk zijn de gebeurtenisjes. Johanna Kuiper moet zich hervatten! Ook de teekenaarster Rie Reinderhoff heeft een massa bij te leeren.

Van de firma P. Noordhoff bereikten ons twee reeksen leesboekjes, Voor allen wat voor de openbare en Vrij en blij voor de kristelijke school, van het 3^e tot het 7^e jaar. 't Zijn eigenlijk doorrenboekjes, elk met een volledig en mooi geïllustererd verhaal. Niet altijd is de tekst even boeiend of origineel; maar behoorlijk, dát wel, en in zekere deeltjes als in ‘Een slimme vos in een dierenstad’ (door A.D. Hildebrand), ‘Bello’ (door W.G. Van de Hulst), ‘Avonturen van drie jongens en een zusje’ (door P. van Ipenburg), ‘Vierduizend kilometer door de Poolwoestijn’ (door N. Van Hichtnen) is hij puik van inhoud en vorm te noemen. De stoffelijke uitvoering is een toonbeeld.

Bij de Antwerpsche firma L. Opdebeek verschenen twee bundeltjes Sprookjes en vertellingen, door Renaat Korten. Een verteller, wiens naam men onthouden mag; want de man weet vlot, vlug, geestig het verzinsel voort te brengen. Alleen, hij moet er, vierkante Vlaming die hij is, zijn jij en jou uitgooien, zijn punctuatie verzorgen en, zoo hij naar een vreemd patroon werkt, trachten het origineele in waarde te evenaren. Dat wij de roode bandjes, met verguldsel, niet aanlokkelijk vinden, moeten we eerlijk vaststellen.

H. VAN TICHELEN.