De Vlaamsche Gids. Jaargang 19

[p. 406]

Twee Verzen

I.

Komt jong de dag, waarop de dood
mijn glanzende oogen zal verglazen,
waarin uw oogen menig keer
een groote, sterke liefde lazen;

dan zullen nooit mijn handen meer
in streeling tot uw wangen komen,
dan zwijgt mijn stil-gesloten mond
van al mijn onvervulde droomen;

ik lach niet meer, ik schrei niet meer,
dan is mijn hart weg uit dit leven;
dan zal 't u spijten, dat gij mij
zoo weinig liefde hebt gegeven...

[p. 407]

II.

Gij hebt mij zooveel leed gedaan,
dat al mijn vroolijkheid
gevaar loopt om te loor te gaan
in nare triestigheid.

En daarom zwijg ik dagen lang,
àl dagen van verdriet;
maar komt één uur van zonneschijn,
dan klinkt opnieuw mijn lied.

Dan keeren weder in mijn hart
de illusies van mijn jeugd,
en 'k maak nog mooie dingen uit
de flarden van mijn vreugd.

BERTHA.