De Vlaamsche Gids. Jaargang 16

[p. 555]

[Verzen]

Afscheid

Een glaasje wijn, een stukje taart
En woorden die men lang bewaart.

Woorden, flauw in evenwicht,
Waarin een traan verholen ligt.

En dan, na 't afscheid, 's avonds late,
Mijn stap in de eenzaam smalle strate...

Nog weet ik hoe je huilde, zacht,
Bij 't scheidingsuur, dien lentenacht,

Om alles wat de vriendschap zei
Die 'k eens in bei je handen lei.

Nu verre van je huis en haard
Een zoete wee me soms bevaart,

Om 't kleine stukje van mijn leven,
Uit liefde, blij je meegegeven.

[p. 556]

Na Jaren

Ik voel, hoe meer en meer in mij
Een kerkhof van herinneringen
Groeit op de oude droomenwei
Waardoor zoovele wenschen gingen.

Wie nam mijn zoetste droomen mee?
Ik zag me liefde en leed omringen
En oogstte wel, en gaarde wee
Bij hen, die mijne liefde ontvingen.

Ik voel, hoe meer en meer, gedwee,
Ik vroeger nooit gedulde dingen
Aanschouw, met peinzend vrome bee,
Want wonden worden zegeningen.

Zoo draag ik stille, diep in mij
Zoovele namen die me dwingen
Te gaan door de oude droomenwei
Als trouwe slaaf der doode dingen.

[p. 557]

Glycinen

Een milde wierook waait me tegen,
Glycinen malsch, glycinen blauw
Loovren langs de warme wegen
Glycinearomen, leuk en lauw.

Paarse, malsche meiglycinen,
In purperkrans door groen en geel,
Bloemen die mijn droomen dienen
Met geuren gulzig, lang en veel.

Ik neem de geuren gretig mee
En wil ook 't lenteliedje grijpen,
Mij is 't, als wilde een oude wee
Me weer in 't warme harte nijpen.

En 'k zie, op vroegere lentegeuren,
Gelaten, verre bootjes gaan
Waarin mijn droomen stille treuren
Om dingen die zijn doodgegaan.

F.V.E.