De Vlaamsche Gids. Jaargang 15

[p. 326]

[Verzen]

Moedertrots

Wat ben je toch lief,
Mijn poezelig wichtje,
Met je oogen zoo blauw
In je teerblank gezichtje,
Met je perel-tandjes,
Je lipjes als randjes
Van een rozenblad;
En je bloemen-handjes
En 'k weet niet wat
Er nog aan je is
Zoo malsch en zoo frisch...
En ja, je oortjes,
Als schelpjes van roos
En broos parelmoer,
En je vlassen haartje,
Aureool van licht
Om je fijn gezicht...
Je rustlooze beentjes,
Je soepele teentjes,
Je heele lijfje
Van wijfje in den dop,
Van bloem in den knop!
Mijn bloed-eigen kindje,
Je moedertje mint je
Met liefde zoo groot
En sterk als de dood...

23 December 1926

[p. 327]

Aan mijn Vader

Nu weet ik eerst uw groote liefde
En 't waar gelaat van uwe ziel,
Nu ik te middag sta van 't leven
En zacht om u zijn avond viel...

Want in mijn verre kinderjaren
Zag ik u zwijgend, streng en stroef,
Dewijl de strijd met zware zorgen
Zijn rimpels in uw voorhoofd groef...

En toen ik eindelijk herkende
Den milden glimlach van uw blik,
Verstrikten mij de trotsche wanen
Der passie-jeugd in 't eigen ik...

Eerst nu kom ik uw wezen nader,
O vader, nu ik moeder ben
En door mijn eigen zorg en liefde
Uw minnend ouderharte ken,

En alles wat gij hebt geleden
Om mij, en om mijn roekloosheid,
En alles wat ge in duizend daden
Van zelfvergeten hebt geleid...

O vader, met uw ruwe handen,
Uw simpel woord, uw werkmanskiel,
Uw diep gevoel en stil begrijpen,
Uw schoonen lach van ziel tot ziel,

Ik eer u om dien rijken eenvoud
Meer dan de grooten dezer aard,
En 't blijft een zegen, heel mijn leven,
Dat gij mijn goede vader waart...

September 1926.

S. VERZELE-MADELEYN.