De Vlaamsche Gids. Jaargang 14

[p. 415]

Weemoed

Ik heb je hand gedrukt een laatste maal:
Je hebt mijn smart gezien.
Je hebt mijn koorts gevoeld in 't branden van mijn zoen.
Je hebt mijn ziel doorpeild en bent toen heengegaan.

* * *

Nu staar ik stil mijn venster uit.
Mijn Hart is kalm, mijn Wil is lam.
Een late bloem wendt zoet haar hoofd,
naar 't gloren van de avondzon.
Een lange schaduwstreep ligt naast mijn voet.
Ik heb nog eens den lust gevoeld
te zoenen weer je paarsen mond.
Nog éénmaal heb ik weer verlangd,
te zijn zooals ik vroeger was...
Toen is de zon ter rust gegaan.
Mijn lijf stond roerloos in den nacht.
Ik heb gedacht dat 't beter was,
te lijden om mijn zwarte smart.

* * *

De donkere oogen van je photo blikken nog me aan:
Mijn Hart is kalm, mijn Wil is lam.
Je hebt toch nog mijn hand gedrukt, een laatste maal, en bent toen heengegaan.

ALBERT GEVERS.