De Vlaamsche Gids. Jaargang 14

[p. 29]

De Zee

De zee, de zee die deint in zomernacht,
De zee zingt zacht haar lied van komen, gaan.
In eindloos pogen lijnen golven aan,
Schuimspattend, huilend, in herhaalde klacht.

We liepen langs de zee in donkren nacht
En bleven, luistrend op haar stemme, staan.
Ze zong, schuimvlokkend, zuchtend, onvoldaan,
De zee, die zingend kloeg met wondre macht.

We stonden daar, stil luistrend naar de baren
En zagen peinzend al ons vroeger streven,
En diep in ons sprak iets van ijdelheid.

Mijn vingren, zachte, voeren door je haren.
Ik dacht op 't wonder van ons zieleleven
En zag naar jou, de zee, en de oneindigheid.

F.V.E.