De Vlaamsche Gids. Jaargang 12

[p. 310]

Andante cantabile

De zon als een hamerslag in arsenaal:
gong van den middag.
De papavers lossen hun zaad
en zware bloemkelken zwijmelen.
De aarde heeft haar koraal ingezet:
het voltallig koperwerk in dicht sforzando
en de keteltrommen die luiden op de maat.
Nu de zoelte van je sluitende armen
als slingerplanten
en in mijn broederhanden
je hart voelen borrelen als een bron.
Luik je oogen niet,
want dan is het of je niet meer bij me was.

En geef mij te drinken, meisje, van dit water,
koeler dan ijs op mijn mond
die dorst naar het zout.
En nu de liefde ons voelen doorstroomen
die geen stemming is
maar daadwerkelijke kracht,
de bijbelsche liefde
die ons dwingt mekaar lief te hebben,
de liefde tot het Al en tot het Een.

Middag. Andante cantabile van de rust.
Laat zijn in de tallooze sinfonie
de rythmiek van ons hart
als die van twee pauken die zachtekens ruischen
in unisono.

JORIS VRIAMONT.