De Vlaamsche Gids. Jaargang 9

[p. 319]

[Verzen]

Regendag op het Land.

De hemel is een wolkenzee
En houdt de zon verborgen.
De regen zijpeldrupt alreê
Van in den vroegen morgen.

De velden liggen glimmend nat
En dras. En struik en boomen,
Steeds op hun lovers fier en prat,
Staan druipend nu te droomen.

Hun bladen zuchten onder 't leed
En weenen 't uit in tranen.
Het speit en spat, alwaar gij treedt
In slijk-en modderlanen.

Geen vogels in die regenlucht;
Geen menschen op den akker;
Een enkel karpaard hort en kucht,
Een zijpnat oude stakker.

Zijn voerman plomt en plast en stapt,
Een zak om 't lijf geklonken.
De drabbige aarde slikt en slabt.
De wereld ligt verdronken!

[p. 320]

Regendag in de Stad.

De hemel is een wolkenmeer
En houdt de zon verborgen.
Droef drupplend dropt de regen neer
Van in den vroegen morgen.

't Glimt al van natheid, wat men ziet:
De straat met haar gebouwen.
En 't regent, 't regent, dat het giet,
Of 't nimmer op wil houen.

Het pletst en kletst en spuit en spat
En klettert allenthenen.
De steenen van het wandelpad
Weerspieglen al de beenen.

Met regenscherm of waterrok,
De menschen plapperwaden.
De rijkoetsier, op zijnen bok,
Hoort men het weder smaden.

En trem en wagens, 't rolt al voort,
Begoten en bedropen;
't Is plets-en-plats, al wat men hoort.
De stede ligt verzopen!

Pr. Leflot.