De Vlaamsche Gids. Jaargang 8

[p. 256]

De drie Gratiën.

I.

Ga rusten, lieve, laat mij hier alleen;
reeds broedt in mij veel schoons en bliksemt al
als levensvonken uit het eeuwig steen
en 'k voel de droomen zweven dóór 't heelal

tot mij; ik zal ze scheppen in de leên
van slanke beeldenkrans, en morgen zal
z'uw blik aanschouwen; - als in eêlgesteen
een hemel lichts met schoone droomenval.

Ga rusten, lieve, 'k hoor een hooger lied
dan lach en fluistring uwer liefde-taal;
wees niet bedacht, nu ik tot mij ontbied

uw zustren Gratiën tot nachtlik maal;
hun schoonheid die mijn roze-droom doorvliedt
bied ik u morgen in mijn dicht-verhaal.

[p. 257]

II.

Ze kwamen en omhelsden mij zoo zacht
en neigden soepel borsten op mijn schouder;
hun adem kwam mij naâr en warmte bracht, -
hun lippen gingen toe, en 't werd mij kouder;

hun oogen blonken als een sterrenacht
en loken toe... of nacht-wolk overschauwd'er;...
hun jonge levensritm stierf in een klacht;
mijn droom was dood,... en 'k voelde mij weêr ouder.

Toen kwam ik weêr naar u, mijn liev' in rust,
en overzag uw ritm-vol slapend leven
en proefde naast uw hoofdje d'echte lust

der roze lippen die de liefde geven;
uw open lippen heb ik dan gekust
en voelde rond mijn hoofd uw droomen zweven.

Emiel Van der Straeten.