De Vlaamsche Gids. Jaargang 7

[p. 315]

Dal tegen Berg.

Aldoor, altijd en overal
tegen de Bergen vocht het Dal.
Eeuwen liet het zich schenden en schaden,
plagen en plukken, belasten, beladen;
verkropte het, saam met hun haat en smaad,
als dong en als drek hun zonden en kwaad;
eeuwen droeg het gedwee naar boven
al d'oogst van zijn akkers, al 't ooft uit zijn hoven,
hongerde 't zelf in gebrek en nood,
om vet te mesten de Reuzen groot;
eeuwen lang, door der Bergen heren,
liet het zijn dochters schaken, schofferen....
Eindelik liep de maat eens vol.
Tandenknarsend, van wraaklust dol,
stormden de Dalen de hellingen op,
bezetten er elke kop en top,
en op elke burg en van elk altaan
lieten zij kraaien de rode haan....
En zij braken aan scherven de macht en de trots
van de Bergen, ‘de Groten bij gratie Gods!’
Dagen laaide daarboven de brand!
Vrij, beneden, lag 't lage land,
en d' as, die van boven nederwoei,
zette het dal in groenende bloei....

[p. 316]

 

Aldoor, altijd en overal

 

tegen de Bergen vocht het Dal....

 

Overal, de wereld door,

 

was het de Berg, die het pleit verloor....

 

 

 

Pol de Mont.